Gezinnen worden in de huidige sociale zekerheid nog steeds gezien als de hoeksteen van de samenleving. Er zijn veel ondersteuningsregelingen voor gezinnen met kinderen. Armoede onder kinderen wordt door de overheid als onrechtvaardig aangemerkt, recht op onderwijs als noodzakelijk, buitenschoolse opvang is bijna een noodzaak geworden en moet dus ook ondersteund worden. Daarnaast moet een gezin natuurlijk ook nog gewoon een gezin zijn. En toch is het ook, of misschien juist, voor gezinnen niet gemakkelijk tegenwoordig.
Het lijkt er steeds meer op in de huidige maatschappij dat de overheid moet bijspringen om gezinnen te voorzien van de zekerheid en de veiligheid die zij nodig hebben. Het begint er bijna op te lijken dat een traditioneel gezin met een ouder die voor het inkomen zorgt en een ouder die zorg draagt voor de huishouding en de dagelijkse zorg voor de kinderen niet meer mogelijk is. Komt dat omdat we dat zo willen? Of is het bijna niet meer betaalbaar om als gezin met kinderen te bestaan van één inkomen? Om dan nog maar niet te spreken van eenoudergezinnen of samengestelde gezinnen waarbij beide partners kinderen uit een eerdere relatie hebben.
Wij willen weten of een onvoorwaardelijk basisinkomen het voor alle gezinnen makkelijker maakt om weer echt een gezin te zijn. Waarbij de tijd inderdaad voor de kinderen is en waarbij het dus niet meer nodig is om langs allerlei overheidsvoorzieningen de zekerheid, veiligheid en zorg voor je kinderen te kunnen betalen. Het basisinkomen zou een antwoord kunnen zijn op deze vraag.